Dzisiaj zaczyna się 18 tydzień przygody, a o wszystkim dowiedzieliśmy się kiedy byłam w 5 tygodniu, czyli niecały tydzień przed naszym wylotem do Polski... Polskę odwiedziliśmy, ale plany zwiedzania Europy skończyły się tylko na planach... Zmiana czasu nie wpłynęła zbyt dobrze na moje samopoczucie, dlatego też większość wakacji spędziliśmy na leniuchowaniu, i na byciu rozpieszczanym przez rodzinę. W Polsce też dowiedzieliśmy się, że w moim brzuchu kryją się dwa małe serduszka.
Ci, którzy dobrze mnie znają, wiedzą, że zawsze chciałam mieć bliźniaki. Wychodziłam z założenia że chcę dwójkę dzieci, ale niekoniecznie dwie ciąże. Nie myślałam nigdy za wiele o tym co dalej :). Z wszystkich rzeczy, które są przed nami, najbardziej przeraża mnie końcówka ciąży (kiedy będę wielka jak słonica, i kiedy ryzyko urodzenia wcześniaków wynosi 50%). W to, że poradzimy sobie z wychowaniem dwójki na raz nie watpię ani przez chwilę (tym bardziej, że moja mama będzie z nami przez pierwsze kilka miesięcy).
Czas leci strasznie szybko... Przez pierwsze 10-12 tygodni ciąży moje zapasy energii wystarczały na 8 godzin pracy, kolację i prysznic. Nudności nie dały mi popalić... a przynamniej nie tak, jabym się tego spodziewała. Ostanie tygodnie są suuper - czasami zapominam, że jestem w ciąży, i przypomina mi o tym jedynie (o wiele za) szybko rosnący brzucho. Aktualnie wyczekuję momentu, w którym poczuję ruch maluszków, oraz zbliżającego się USG, które pokaże czy dzieciaczki rozwijają się jak należy, i jakiej są płci (są dwujajowe, więc opcje są trzy).
Poza tym szukamy większego mieszkania, szykujemy listę imion, oglądamy podwójne wózki, wymieniamy zawarość mojej szafy, i ... staramy się żyć, jakby nic się nie zmieniło.
A Rafał jest najtroskliwszym mężem jakiego znam :).
Posty
